17. Piąta fala

Tytuł: Piąta fala
Autor: Rick Yancey
Ilość stron: 555
Kategoria: Powieść
Rok wydania: 2013 r.
Wydawnictwo: Otwarte
Tom: 1/1

Bardzo się cieszyłam, kiedy do mojej biblioteczki dołączyła właśnie ta książka. Powiem tylko, że nie warto zachwycać książek przedwcześnie, bo później ma się strasznie wygórowane oczekiwania.

Czy ludzkość jest w stanie odeprzeć atak obcej cywilizacji, tysiąckrotnie bardziej zaawansowanej niż nasza? Nie.

Wystarczył cztery fale kosmicznej inwazji, by z siedmiu miliardów ludzi ocalała zaledwie garstka. Rozrzuceni w różne miejsca okupowanej planety walczą o przetrwanie. Od wymarłych miasteczek, przez płonące metropolie, po obozy dla uchodźców i taje bazy wojskowe - każdy z bohaterów powieści próbuje przetrwać i zrozumieć, co się stało i kim są kosmici, którzy postanowili wymordować całą ludzkość. 

Pierwsza zasada brzmi: Nie ufaj nikomu.
Cassiopeia, której imię nie jest bez znaczenia, zostaje całkiem sama. Po inwazji obcych, którzy pozbyli się ludzkości za pomocą czterech potężnych fal, a piąta jest już w drodze. Cassie po okrutnej śmierci rodziców stawia sobie na cel odszukanie Sama, jej młodszego brata, który wraz z innymi dziećmi, nie wiedząc w jakim celu, został uprowadzony przez obcych w postaci wojska nadchodzącego z pomocą. Dziewczyna staje się silną, walczącą o przetrwanie osobą. Na swojej długiej drodze spotyka mnóstwo przeszkód, ale i zaskakująco miłych rzeczy, których nie spodziewałaby się w życiu. A już na pewno nie w tym.

,,Nauczyciele zgromadzili się przy drzwiach, tworząc żywą tarczę na wypadek, gdyby goście z kosmosu wpadli na pomysł zaatakowania szkoły.''

Cassie nie jest jedyną główną bohaterką książki. Co jakiś czas zmienia się narracja. Inwazja obcych, życie w nieustannym strachu, walka o przeżycie przedstawiona jest z perspektywy kilku bohaterów. Szczerze powiedziawszy mnie nie przypadło to do gustu, ponieważ dodatkowo opowiadają oni swoje historie mieszając czas przeszły i teraźniejszy. Czytając to łatwo jest o pogubienie się w tym wszystkim, ale przystosowanie się do tego stylu pisania nie zajmuje zbyt wiele czasu. 

,,Skończyło się to tym, że szłam, machając łbem w tę i we w tę, jak jakaś obłąkana fanka rocka na koncercie.''

Trzeba przyznać, że największym plusem książki jest ogromna dawka humoru w postaci ciętego języka bohaterów. Naprawdę. Mało kto w takich sytuacjach zdobyłby się na tyle sarkazmu, dlatego też czytelnik zostaje mile zaskoczony.

,,Powodzie, pożary, trzęsienia ziemi, głód, zdrada, osamotnienie, zabójstwa. Co nas nie zabiło to nas wzmocni. Doda nam sił. Pozwoli się czegoś nauczyć.''

Ważne jest, by zwracać uwagę na szczegóły. Dobór imion czy postaci nie jest obojętny na tok wydarzeń. Z tego powodu czułam momentami niedosyt w niektórych sytuacjach, jednakże krok po kroku wszystkie elementy zaczęły do siebie pasować i w tym momencie robi się przerwę na: ,,No fakt, czemu ja na to nie wpadłam wcześniej?'' Ciągle zastanawiałam się komu wierzyć, kto postępuje dobrze lub kiedy było zbyt spokojnie - gdzie tkwi haczyk?
,,Ważne jest nie to, ile mamy czasu, ale to, co z nim zrobimy.''

Nie spodziewajcie się małych, zielonych ufoludków z mackami i czarnymi oczami. Obcy są przedstawieni w postaci do 'przełknięcia' za co z mojej strony ogromny plus. Wszystko jest doskonale przemyślane i jak już napisałam wcześniej, każdy element pasuje do następnego jak puzzle. Nawet wątek miłosny jest 'porozrzucany' w różne miejsca i musimy zaopatrzyć się w cierpliwość. A wierzcie mi, że naprawdę trzeba.

Moja ocena: 6/6