12. Intruz

Tytuł: Intruz
Autor: Stephenie Meyer
Ilość stron: 555
Kategoria: Fantasy
Rok wydania: 2008 r.
Wydawnictwo: Dolnośląskie
Tom: 1/1

Dawno, dawno temu przeczytałam sagę Zmierzch właśnie tej autorki. Nie zachwyciła mnie ta seria tak bardzo, że wzdychałam na samą myśl, ale postanowiłam dać szansę autorce. Wtedy dopiero wkraczałam w świat takiej literatury, ponieważ nienawidziłam fantasy, SF, magii. Wydawało mi się to bardzo dziecinne.. ale widać jak bardzo ludzie się zmieniają, bo teraz większość przeczytanych przeze mnie książek jest właśnie tej lub zbliżonej tematyki. Jak było z Intruzem?

Świat opanowały istoty z innej planety. Zabrały naszą Ziemię i cały nasz dobytek, na który ciężko pracowaliśmy przez całe życie. Najgorszą rzeczą w tym wszystkim jest to, iż zabrały nawet to co najcenniejsze - nasze ciała. Jak przeżyć, jeśli każda cząsteczka naszego świata jest przeszukiwana przez Łowców? Jak zdobyć jedzenie? Gdzie się osiedlić, nawet jeśli do tej pory udało nam się ukryć?

Melanie i jej młodszy brat Jamie muszą sami poradzić sobie w świecie oblężonym przez Dusze, które zamieszkały w ciałach wszystkich ludzi i prowadziły na pozór normalne, spokojne życie. Zakradać się do 'ich' domów, narażać życie po to, by zdobyć coś do jedzenia. W dość zaskakujący sposób do ich życia wkracza Jared - chłopak, któremu także udało się do końca pozostać człowiekiem.

Pewnego dnia Melanie budzi się uwięziona. Uwięziona w sobie! Wtedy poznajemy Wagabundę, duszę, która została wszczepiona do ciała Mel. Okazuje się, że Żywiciel powinien zniknąć, a ciało powinno zostać całkowicie oddane Duszy. Wagabunda szybko przejmuje uczucia swojego żywiciela, zarówno miłość jak i bezczelność, czego Dusze nie mają w zwyczaju. Melanie wraz z Wagabundą postanawiają odnaleźć Jamiego i Jareda. Czy im się uda? Co będą musiały poświęcić, za to by ich odszukać?

Nie spodziewałam się, że Intruz będzie tak świetną książką! Dwa lata temu wypożyczyłam ją z biblioteki, ale po przeczytaniu kilkunastu stron ją oddałam. W kwietniu tego roku dostałam ją w prezencie i postanowiłam się za nią wziąć dopiero po pięciu miesiącach. Przeczytałam niecałe sto stron i się zniechęciłam, bo była nudna jak flaki z olejem. Ale po paru następnych stronach, zaczęło się dziać i już nie mogłam się od niej oderwać.

Myślałam, że wątek miłosny będzie głównym tematem, ale tutaj znowu się zaskoczyłam. Historia dokładnie pokazuje, że miłość młodych ludzi to nie tylko słodkie słówka i droga usiana płatkami róż, ale również zdolność do poświęcenia wszystkiego i ogromny ból. Nie raz i nie dwa wybuchałam śmiechem, uśmiech pojawiał się na twarzy kiedy łzy ciekły po policzkach, wytrzeszczałam oczy z niedowierzania i zasypiałam z książką w ręku. Nie zrażajcie się do niej, ponieważ dość długo się rozwija. Zapewniam, że warto.

Cytaty z książki:

• „Nie obchodzi mnie ta twarz, tylko jej wyraz. Nie obchodzi mnie ten głos, tylko to, co mówisz. Nie obchodzi mnie to, jak w tym ciele wyglądasz, tylko co nim robisz. Ty jesteś piękna.” 
• „Kiedy o tym myślałam, czułam radość i napięcie, nieśmiałość i wielką niecierpliwość - wszystko to naraz; czułam się człowiekiem.” 
• „Wiedzieć, że ktoś cierpi pod twoim dachem, to jak czuć swędzenie i nie móc się podrapać".” 

***

Trochę późno się za nią zabrałam i pewnie wszyscy już czytali, ale co wy o niej sądzicie? :) Ekranizacja również mi się spodobała, chociaż jeszcze bardziej potwierdził się fakt, że w nich wszystko dzieje się zbyt szybko.
Pozdrawiam!